اگر هدف از طرح گزاره «بانیان وضع موجود» همانا عاملان و آمران وضعیت نابهنجار سیاسی و اقتصادی جامعه در یک دهه گذشته باشد، تحقیقاً برخی نمایندگان مجلس که در چند سال اخیر نقش مدیران اجرایی را نیز بازی می‌کنند از این قاعده مستثنی نمی‌باشند.
برخی نمایندگان مجلس عمدتاً عزل و نصب‌ها در حوزه قوه مجریه را جزو مسئولیت‌های ذاتی خود دانسته و در چند سال اخیر بدون استثنا در عزل و نصب‌ها خود را دخیل و سهیم و صاحب رأی می‌دانند
متاسفانه ضعف مدیران اجرایی خصوصاً ضعف عملکرد وزراء هم تأثیر خود را در این انحراف مدیریتی گذاشته تا جایی که این وادادگی وزرا تأثیر مستقیم بر استان‌ها نهاده و موجب یکه تازگی نمایندگان مجلس در عزل و نصب و دخالت نمایندگان در استان‌ها شده است.
در این حین اگر نماینده‌ای در راستای سهم خواهی وزیری را مواخذه کند وزیر مربوطه استان‌ها را بسیج می‌کند تا موجبات خاطر عالی‌جناب نماینده را فراهم آورند تا قبله عالم نماینده سایه سؤال را از وزیر کوتاه گرداند.
در حالی که از ۳۷ بند قانون اساسی (۶۲ الی ۹۹) هیچ اشاره‌ای به ورود نمایندگان مجلس در حوزه انتخاب مدیران اجرایی نکرده است، اما همچنان برخی نمایندگان مجلس در حوزه‌های انتخابیه حرف اول را در انتصابات مدیران می‌زنند.
با این وصف اگر بپذیریم که وضع موجود معلول مدیران ناکارآمد و فاسد بوده است، آنگاه می‌توان ثابت کرد که نمایندگانی که در این امور دخالت می‌کنند، یکی از عاملان و آمران وضع موجود می‌باشند که متأسفانه شامل عمده نمایندگان مجلس می‌گردد.
انگیزه اصلی چنین نمایندگانی از این اقدام عموماً تلاش برای حفظ بقا و سیطره بر پول‌های کثیف در راستای کسب رأی کثیف می‌باشد. این نوع نمایندگان به خاطر ترس از دست دادن کرسی نمایندگی هرگز به انتصاب مدیران توانمند و متخصص رضایت نمی‌دهند و طبیعتاً مدیرانی فرمان‌بردار و مطیع را بکار گیری می‌کنند تا از انتخابات دور بعد خیالشان راحت باشد.
حال هر کس می‌تواند عملکرد نمایندگان حوزه انتخابیه خود را در بوته پالایش قرار دهد تا سهم ناکارآمدی و فساد مدیران و بانیان وضع موجود پیرامون خود را محاسبه کند.
